Sleutelgatincontinentie treedt op wanneer je je urine kunt ophouden tot het moment dat je bij de deur bent, maar dan plotseling het gevoel hebt dat je het niet meer kunt ophouden. Het kan ook gebeuren als je 's nachts of 's ochtends uit bed stapt om naar het toilet te gaan, of als je net bij het toilet bent maar nog geen tijd hebt gehad om je broek naar beneden te trekken en te gaan zitten. Het overvalt je volledig; voorheen kon je je urine nog onder controle houden, maar nu opeens niet meer.

Sleutelgat-incontinentie is een vorm van aandrangincontinentie die wordt gekenmerkt door de plotselinge behoefte om je blaas te legen wanneer je de sleutel van je voordeur in het slot steekt.

Hoe je Sleutelgat-incontinentie kunt behandelen

Als je kampt met incontinentie door je luier, zul je blij zijn te horen dat er een aantal dingen zijn die je kunt doen om het probleem aan te pakken.

• Doorbreek het patroon. In plaats van meteen naar het toilet te gaan als je thuiskomt, kun je er beter een gewoonte van maken om het een paar minuten op te houden en te wachten. Verhoog geleidelijk de tijd, zodat je blaas meer vocht kan vasthouden voordat hij geleegd moet worden. Je kunt jezelf afleiden om de aandrang te negeren door eten te maken, wat klusjes te doen, tv te kijken, enz.
• Probeer blaastraining. Blaastraining is een vorm van gedragstherapie die met behulp van een speciaal opgeleide deskundige wordt toegepast om incontinentie te behandelen.
• Versterk je bekkenbodemspieren. Bekkenbodemoefeningen zoals Kegels kunnen thuis worden gedaan, zonder toezicht van een arts. Ze helpen de bekkenbodem te versterken en de blaasfunctie te verbeteren.
• Blijf gehydrateerd. Als je de hele dag door voldoende water drinkt en minder blaasirriterende stoffen zoals cafeïne en alcohol gebruikt, verklein je het risico op urineweginfecties en blaasirritatie, die aandrangincontinentie kunnen verergeren.
• Medische oplossingen. Als aanpassingen in je leefstijl en blaastraining niet voldoende zijn, kan je arts je bepaalde medicijnen of een operatie aanraden om aandrangincontinentie te behandelen.

Hoe en waarom komt dit?

Je nieren filteren voortdurend bloed en produceren urine, waardoor je blaas zich altijd langzaam vult. Als je blaas zich vult en de 200 ml bereikt, sturen zenuwen berichten naar je ruggenmerg dat er druk wordt opgebouwd. Die signalen gaan naar de hersenen, die dan beslissen of je de blaas moet ophouden of niet.

Als het geen goed moment is om te plassen - misschien zit je midden in een vergadering of zijn er geen toiletten in de buurt - geven je hersenen je detrusorspieren opdracht om te strekken om meer vloeistof binnen te houden en je urethrale sluitspieren en bekkenbodemspieren om samen te knijpen om ongewenst urineverlies te voorkomen.

Als het een geschikt moment is om te gaan, laten je hersenen je dat weten en voel je de drang om te gaan. Als je eenmaal op de wc bent, zeggen je hersenen tegen je blaas dat hij moet samentrekken en ontspannen de bekkenbodem- en sluitspieren zich. Je opent je urinebuis en plast. Heerlijke ontlading!

Normaal gesproken werken je hersenen en blaas in harmonie samen. Bij aandrangincontinentie raken de signalen tussen je blaas, zenuwen en hersenen verward en trekt de blaas samen terwijl dat niet zou moeten. Dit leidt tot onvrijwillig urineverlies en dat plotselinge 'moet-nog-gaan-of-ik-plas-mijzelf'-gevoel.

Vaak wordt dit veroorzaakt door leefstijlfactoren zoals roken of alcohol drinken, lichamelijke factoren zoals menopauze en bevalling, of gedragsfactoren zoals je plas ophouden of "voor het geval dat" gaan.